Garip eda hoş bir sessizlik bu içimde titreyen
Yalnızlık değil bu başka bir ifade
Şahlanışın gölgesine sığınmak kadar cesur
İnceden inceye süzülür mazbut celişkiler
Nurunla aydınlanıyor ya hani şu garip heykelcikler
Seferber olmuşlar ya hani
Muradına eremeyen zavallı eller.
Ve avuçlarda yutulan gözbebekler
Diyecekler;
odalar sessiz.

Hayra alamettir her zaman yorduğun rüya
Bir de kahve diplerinde seni bekleyen umut
Çaredir